Πανελλήνια Ομοσπονδία Ιδιοκτητών Ακινήτων
Hellenic Property Federation
Hellenic Property Federation
Με μεγάλη συμμετοχή κοινού και μέσων μαζικής ενημέρωσης και απόλυτη επιτυχία στέφθηκε η διοργάνωση κατά το χρονικό διάστημα από 5 έως 8 Μαρτίου 2025, σειράς ενημερωτικών εκδηλώσεων από τις τοπικές οργανώσεις της ΠΟΜΙΔΑ σε συνεργασία με τους κατά τόπο Δικηγορικούς και Συμβολαιογραφικούς Συλλόγους και Παραρτήματα του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος, με σκοπό την παρουσίαση και προβολή των συμπερασμάτων, θέσεων και αιτημάτων της ΠΟΜΙΔΑ στο προ μηνός 42ο Πανελλήνιο Συνέδριό της (Αθήνα, 25.1.2025).
Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων αυτών ήταν το εξής:
Τετάρτη 5.3.2025 (Θεσσαλονίκη)
Πέμπτη 6.3.2025 (Δράμα και Κομοτηνή)
Παρασκευή 7.3.2025 (Αλεξανδρούπολη και Καβάλα)
Σάββατο 8.3.2025 (Λάρισα και Βόλος)
Τα θέματα που συζητήθηκαν στις παραπάνω ενημερωτικές εκδηλώσεις ήταν τα εξής:
Στις εκδηλώσεις συμμετείχαν οι Αντιπρόεδροι κ.κ. Κώστας Χαϊδούτης και Λία Κρατήρα, ο Γεν. Γραμματέας κ. Τάσος Βάππας, ο Ασφαλιστικός Σύμβουλος κ. Νίκος Κεχαγιάογλου, οι κατά τόπους εκπρόσωποι των ενώσεων και παραρτημάτων της ΠΟΜΙΔΑ ενώ τις εργασίες των εκδηλώσεων συντόνισε ο επικεφαλής του κλιμακίου της ΠΟΜΙΔΑ Πρόεδρός της κ. Στράτος Παραδιάς.
Οι βασικές θέσεις της ΠΟΜΙΔΑ όπως τις παρουσίασε ο πρόεδρός της κ. Στράτος Παραδιάς ήταν οι εξής:
«Η ιδιωτική ακίνητη περιουσία είναι το κυριότερο περιουσιακό στοιχείο της ελληνικής οικογένειας και της ελληνικής κοινωνίας. Είναι καρπός μόχθου, ιδρώτα, οικονομίας, ακόμη και στερήσεων του παραγωγικού κορμού της ελληνικής κοινωνίας, της μεσαίας τάξης. Γενικότερα η Ιδιοκτησία είναι διεθνώς αλλά και συνταγματικά αναγνωρισμένο Ανθρώπινο Δικαίωμα, κάτι που δυστυχώς ελάχιστα απασχολεί τους απανταχού δικαιωματιστές, ιδιαίτερα της χώρας μας, με μια και μόνη εξαίρεση, το Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών που συμμετέχει στο σημερινό Συνέδριό μας. Η τύχη της ιδιωτικής ιδιοκτησίας αφορά και ενδιαφέρει τους πάντες: ιδιοκτήτες, ενοικιαστές, κράτος και τοπική αυτοδιοίκηση, επιχειρηματίες, επαγγελματικές οργανώσεις. Ακριβώς για αυτούς τους λόγους, η ιδιοκτησία πρέπει να είναι αντικείμενο σεβασμού από κάθε Αρχή του Κράτους, και όχι αντικείμενο φορολογικής λεηλασίας, καταπίεσης και καταπάτησης δικαιωμάτων, στο όνομα διαφόρων σκοπιμοτήτων ή και ιδεοληψιών.
Πρώτον πρέπει να εξάρουμε τη θετική ανταπόκριση του Πρωθυπουργού και άλλων κυβερνητικών στελεχών στα περυσινά αιτήματά μας που σχετίζονται με την τριετή φοροαπαλλαγή των νέων μισθώσεων κενών κατοικιών, την έκπτωση 20% στον ΕΝΦΙΑ λόγω ασφάλισης κατοικιών, την ουσιαστική βελτίωση των όρων του προγράμματος «Ανακαινίζω – Νοικιάζω» που ενδιαφέρει χιλιάδες μελών μας, για τη νομοθετική δυνατότητα τροποποίησης συστάσεων οριζοντίου ιδιοκτησίας, διόρθωσης συμβολαίων και διόρθωσης λανθασμένων υπαγωγών τακτοποίησης κτισμάτων, για τα νέα προγράμματα επιδότησης ενεργειακής αναβάθμισης κατοικιών, την αναστολή εφαρμογής του Κανονισμού Πυροπροστασίας και άλλες νομοθετικές τροποποιήσεις που ζήτησε και πέτυχε η οργάνωσή μας.
Υπάρχει όμως και η αρνητική πλευρά των εξελίξεων. Δυστυχώς η ιδιωτική ακίνητη περιουσία αποτελεί ένα διαχρονικά προσφιλές αντικείμενο συνεχών «επιθέσεων» από διάφορες πλευρές και για διαφορετικούς σκοπούς, όπως:
Από εξοντωτικούς συντελεστές της φορολογικής κλίμακας μισθωμάτων που φτάνει έως το 45%, χωρίς αφορολόγητο, που παραμένει «παγωμένη» και χωρίς καμιά προοπτική μεταβολής της, σε αντίθεση με τις άλλες δύο φορολογικές κλίμακες.
Από έναν σκληρό και «αγέλαστο» ΕΝΦΙΑ, που αδικεί συνειδητά μερίδα των φορολογουμένων, εκείνων που πάντα πλήρωναν τα περισσότερα, χωρίς να λαμβάνει υπόψη του την πραγματική φοροδοτική δυνατότητά τους.
Από την συνεχή πολυμέτωπη επίθεση εναντίον των ιδιοκτητών καταλυμάτων βραχυχρόνιας μίσθωσης τόσο με την επιβολή πολυποίκιλων φορολογικών βαρών όσο και της απαξίωσης χιλιάδων καταλυμάτων, που λειτουργούν από ετών επιτυχημένα, αλλά που δεν έχουν ούτε μπορούν σήμερα να αποκτήσουν τον πολεοδομικό χαρακτηρισμό του «χώρου κύριας χρήσης».
Από τη συνεχιζόμενη ανενδοίαστη παγίδευση των ανυποψίαστων πολιτών στην αυτόματη χρέωση δημοτικών τελών καθαριότητας και φωτισμού στα μη ρευματοδοτούμενα ακίνητα λόγω πλήρους άγνοιας της υποχρέωσης δήλωσης της διακοπής στον οικείο Δήμο, αντί η διακοπή της ρευματοδότησης να διακόπτει αυτόματα τη χρέωση αυτή, εκτός αν ο Δήμος μπορεί να στοιχειοθετήσει την με οποιοδήποτε τρόπο χρήση του ακινήτου.
Από νόμους και δικαστικές αποφάσεις που έχουν καταστήσει σήμερα αδύνατη τη νόμιμη δόμηση τόσο εντός όσο και εκτός σχεδίου, σε όλη τη χώρα, καταργώντας νόμιμες οικοδομικές άδειες και απαξιώνοντας τις οικοπεδικές περιουσίες τους και εξωθώντας έμμεσα τους πολίτες πίσω στην αυθαίρετη δόμηση. Αλλά και από την επαπειλούμενη περαιτέρω απαξίωση των εκτός σχεδίου περιουσιών των πολιτών από την αύξηση της αρτιότητάς τους, ιδιαίτερα στα νησιά του Αιγαίου.
Από την ανίκητη ακόμη γραφειοκρατία στη σύνταξη των συμβολαίων μεταβίβασης ακινήτων, που ακινητοποιεί κυριολεκτικά την ακίνητη περιουσία, παροξύνει το στεγαστικό και που μόνον μια ρηξικέλευθη «πολεοδομική αμνηστία», δηλαδή μεταβίβαση των ακινήτων υπό τον όρο της πολεοδομικής τακτοποίησής τους από τον αγοραστή, θα μπορούσε να δώσει τη λύση.
Από την υποχρεωτική ενεργειακή αναβάθμιση των υφισταμένων κτιρίων αλλά και τη λειτουργική αναβάθμιση των ανελκυστήρων τους, και την επερχόμενη νομοτελειακή απαξίωσή τους εξ αιτίας της αδυναμίας χρηματοδότησης της από την σημερινή ελληνική οικογένεια και κοινωνία, χωρίς ουσιαστική κρατική βοήθεια.
Από την χωρίς πλέον σήμερα καμιά δικαιολογία, συνεχιζόμενη καταπάτηση των μισθωτικών συμφωνιών στην επαγγελματική στέγη, μέσω του πλαφόν 3% που προοιωνίζει δυσάρεστες εξελίξεις στο μέτωπο των μισθώσεων.
Από τον Κανονισμό Πυροπροστασίας Ακινήτων του 2023 που περιορίζεται, στην αξιολόγηση της επικινδυνότητας των ακινήτων και ανάγει σε αποφασιστικό παράγοντα αντιπυρικής θωράκισης της Χώρας, την θωράκιση των ιδιωτικών κτιρίων, με την οποία επιφορτίζει αποκλειστικά τους ιδιοκτήτες των ακινήτων και μάλιστα με υποχρεωτικά και συχνά τεχνικά ανέφικτα μέτρα δυσανάλογου, υπέρογκου κόστους. Η ΠΟΜΙΔΑ θεωρεί, ότι πάνω από όλα προέχει η δραστική θωράκιση απέναντι στις πυρκαγιές, του δημόσιου υπαίθριου χώρου, κυρίως του δασικού περιβάλλοντος της χώρας, που αποτελεί και την κυρίαρχη πηγή μετάδοσης των πυρκαγιών στα ακίνητα.
Σήμερα όμως εμφανίζεται και στη χώρα μας το πρόβλημα της έλλειψης κατοικιών για εκμίσθωσή τους ως κύρια κατοικία. Όσοι μιλούν δημόσια γι΄αυτό δυστυχώς παραγνωρίζουν το ότι ενώ η ζήτηση συνεχώς αυξάνεται, η προσφορά κατοικιών διαρκώς περιορίζεται λόγω των υψηλών φορολογικών συντελεστών που καθιστούν ασύμφορη την εκμίσθωσή τους, λόγω του συνεχώς αυξανόμενου κόστους των εργασιών συντήρησης, ανακαίνισης και ενεργειακής αναβάθμισης των παλαιών κατοικιών, ούτε στην ανάγκη ύπαρξης συστήματος αξιολόγησης της φερεγγυότητας των υποψήφιων ενοικιαστών, ώστε να πάψουν οι ιδιοκτήτες να πέφτουν θύματα παραβατικών ατόμων, εμφανιζομένων ως δήθεν «ενοικιαστών» που εγκαθίστανται στις κατοικίες με το εξ αρχής σχέδιο να μην πληρώσουν απολύτως τίποτε. Ούτε προτείνονται ρεαλιστικές λύσεις, αλλά μόνον ενοικιοστασιακές δεσμεύσεις, «πλαφόν» κλπ. που θα περιορίσουν ακόμη περισσότερο την προσφορά, και θα διογκώσουν περαιτέρω το υπαρκτό αυτό πρόβλημα.
Η ΠΟΜΙΔΑ θεωρεί ότι είναι στη σωστή κατεύθυνση όλα τα προγράμματα που υλοποιούνται για το πρόβλημα της στέγης είτε στη μίσθωση, είτε στην απόκτηση ιδιόκτητης κατοικίας. Όμως για να ανοίξουν μαζικά τα δεκάδες χιλιάδες κλειστά σπίτια που βρίσκονται στον αστικό ιστό των μεγάλων πόλεων θα πρέπει να γίνουν οι εξής δύο «διορθώσεις» στην πρόσφατη αλλά πρακτικά πλήρως ανεφάρμοστη νομοθετική ρύθμιση της τριετούς φοροαπαλλαγής:
1. Να απαλειφθεί η διάταξη περί τριετίας ως ελάχιστο χρονικό διάστημα για κάθε νέα μίσθωση, γιατί αυτή αφήνει εκτός δυνατότητας στέγασης όλες τις κατηγορίες ευάλωτων ενοικιαστών, ιδίως στα νησιά και στην περιφέρεια, όπως αναπληρωτές εκπαιδευτικοί, αγροτικοί ιατροί, αστυνομικοί, συνοριοφύλακες και πολλές άλλες κατηγορίες δημοσίων υπαλλήλων και ιδιωτικώς εργαζομένων σε τουριστικές εγκαταστάσεις, εργοτάξια κλπ, οι οποίοι ενδιαφέρονται για ετήσιες και μόνον μισθώσεις.
2. Να απαλειφθεί η διάταξη περί απώλειας της φοροαπαλλαγής σε περίπτωση «κένωσης» της κατοικίας από τον αρχικό ενοικιαστή, γιατί δημιουργεί πλήρη ανασφάλεια στους εκμισθωτές, καθιστώντας τους κυριολεκτικά «ομήρους» των προθέσεων των ενοικιαστών τους. Η 36μηνη φορολογική απαλλαγή, θα πρέπει να συναρτηθεί ρητά και αποκλειστικά με την κάθε κατοικία και όχι με το πρόσωπο και τις διαθέσεις του αρχικού ενοικιαστή, ανεξαρτήτως της τυχόν -αναγκαστικής για τον ιδιοκτήτη- εναλλαγής επομένων ενοικιαστών εντός του συνολικού διαστήματος των 36 μηνών.».
