Η επικείμενη σημαντική αύξηση των τιμών ζώνης, και κατ΄επέκταση των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων, πέρα από την άμεση αύξηση του ΕΝΦΙΑ, του ΤΑΠ και των φόρων κάθε είδους μεταβίβασης ακίνητης περιουσίας, φέρνει στην επικαιρότητα μια δομική στρέβλωση του συστήματος κοινωνικών παροχών της χώρας μας, που διαρκώς επιδεινώνεται τελευταία ως αποτέλεσμα πολιτικών επιλογών και στοχεύσεων:

Τον επιτεινόμενο αποκλεισμό των ιδιοκτητών ακόμη και μικρής αξίας και μηδενικού εισοδήματος ακινήτων, από όλες τις κοινωνικές παροχές, την στιγμή που πρώτοι αυτοί καλούνται μέσω του ΕΝΦΙΑ να τις χρηματοδοτήσουν, ακόμη και αν δεν έχουν κανένα απολύτως εισόδημα!

1. Σειρά νομοθετημένων τακτικών κοινωνικών επιδομάτων χάνεται για τους δικαιούχους τους, όπως το επίδομα θέρμανσης (100.000€), το επίδομα ανασφάλιστων υπερηλίκων (90.000€),  το επίδομα αλληλεγγύης (90.000), αλλά και διάφορα επιδόματα πρόνοιας που λαμβάνουν δεκάδες χιλιάδες δικαιούχοι σε όλη τη χώρα, λόγω της συνάρτησής τους με την αξία της ακίνητης περιουσίας τους, έτσι ώστε όσοι έχουν κάποια περιουσιακά στοιχεία, να στερούνται πλήρως από κάθε επίδομα, ως δήθεν πλούσιοι.

2. Το εκάστοτε διανεμόμενο  έκτακτο "κοινωνικό μέρισμα" από το οποίο αποκλείονται ουσιαστικά κάθε φορά οι ιδιοκτήτες ακινήτων λόγω της θέσπισης και εκεί περιουσιακού κριτηρίου (90.000 – 180.000€). 

3. Το Κοινωνικό Τιμολόγιο Ρεύματος της ΔΕΗ (120.000 – 180.000€) και διαφόρων δημοτικών επιχειρήσεων ύδρευσης, οι δικαιούχοι των οποίων υπόκεινται και αυτοί σε περιουσιακό κριτήριο.

4.  Τέλος το «τεκμήριο διαβίωσης» σε ιδιόκτητη ή μισθωμένη κατοικία δεν αυξάνεται μόνον αναλογικά, αλλά όταν η τιμή ζώνης υπερβεί τις 2.800€, προσαυξάνεται αυτόματα κατά +40%! Αυτό θα έχει ως συνέπεια πάμπολλοι φορολογούμενοι ελευθεροεπαγγελματίες, χαμηλόμισθοι αλλά και χαμηλοσυνταξιούχοι, να κινδυνεύουν να πληρώσουν αυξημένο φόρο, όταν το πραγματικό τους εισόδημα είναι μικρότερο και δεν μπορούν να καλύψουν τη διαφορά των τεκμηρίων από την ανάλωση φορολογηθέντος κεφαλαίου προηγούμενων ετών…

Επειδή η κατοχή ακίνητης περιουσίας πέρα από μιά συνήθη πρώτη κατοικία, συνήθως σημαίνει

* ύπαρξη απρόσοδης και ακόμη συνηθέστερα μη εκποιήσιμης περιουσίας,

*γένεση υποχρέωσης καταβολής  συμπληρωματικού φόρου ΕΝΦΙΑ και

*εξαίρεση από κάθε τακτικό και έκτακτο επίδομα που καταβάλει το κράτος σε ομάδες πολιτών που ουδόλως συνεισέφεραν στα δημόσια βάρη,

οι ιδιοκτήτες ακινήτων της χώρας μας έχουν καταστεί σήμερα η πλέον "ευάλωτη" κοινωνική ομάδα, με άμεση προοπτική καταχρέωσης και εξαθλίωσής της. Το έχουν αντιληφθεί οι κυβερνώντες και τα πολιτικά κόμματα ώστε να κάνουν κάτι για να αναστρέψουν την καταστροφική αυτή πορεία, μήπως απλώς το θεωρούν αναπόφευκτη "παράπλευρη"απώλεια, ή κατά βάθος πιστεύουν ότι αυτό πρέπει ναι είναι η "δίκαιη τιμωρία" όσων στη ζωή τους υπήρξαν τα "μυρμήγκια" της κοινωνίας αυτής και όχι τα "τζιζίκια" της;