Η πολιτεία έχει κάθε λόγο και κάθε συμφέρον να βοηθήσει την κοινωνία και την οικονομία, να ανακαινιστούν τα υπάρχοντα κτίρια, αντί να κατασκευαστούν καινούργια, με ουσιαστικές φορολογικές εκπτώσεις στο εισόδημα και στον ΕΝΦΙΑ, βασισμένες πάνω σε νόμιμα φορολογικά παραστατικά, πιστοποιημένες τεχνικές προδιαγραφές υλικών και εργασιών και νόμιμη και ασφαλισμένη απασχόληση.

Αυτό τόνισε ο πρόεδρος της ΠΟΜΙΔΑ κ. Στράτος Παραδιάς, χαιρετίζοντας το Συνέδριο του Συνδέσμου για την Ποιότητα και την Ανάπτυξη των Κατασκευών (ΣΕΠΑΚ), που ιδρύθηκε από τις βιομηχανίες οικοδομικών υλικών της χώρας με πρωτοβουλία του κ. Πέτρου Παπαιωάννου, εκδότη του γνωστού περιοδικού ΚΤΙΡIO, στο ΕΒΕΑ την Πέμπτη, 24.11.2016. Ο χαιρετισμός του κ. Παραδιά είχε ως εξής:  

Χαιρετίζω το Συνέδριο Κατασκευών του ΣΕΠΑΚ και εύχομαι καλή επιτυχία στο έργο του.

Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ (απογραφή 2011) η χώρα μας διαθέτει ήδη 4.105.000 κτίρια.

3.000.000 κτίρια είναι αποκλειστικά κτίρια κατοικιών.

Χρονολογία κατασκευής: το 41% προ του 1970 και το 58% προ του 1980.

97% ιδιωτικά – 3% Δημόσια κτίρια (37% εκκλησίες 15% σχολεία).

6.400.000 κατοικίες, 35% είναι κενές, το υψηλότερο ποσοστό στην Ευρώπη.

Υπάρχει υπερπροσφορά σε όλες τις κατηγορίες κτιρίων. Η χώρα δεν χρειάζεται την κατασκευή και άλλων κτιριακών όγκων, δεν έχει ούτε αγοραστές, ούτε ενοικιαστές, ούτε χρήστες γι΄αυτούς.

Χρειάζεται όμως, επειγόντως, δραστική βελτίωση των υπαρχόντων κτιρίων από άποψη στατικής επάρκειας, λειτουργικότητας, ενεργειακής απόδοσης, υγείας, ασφάλειας, προσβασιμότητας.

Τα παλαιά κτίρια υπερτερούν από πολλά νεώτερα λόγω θέσης. Είναι κεντρικότερα και συχνά εξυπηρετούνται από δίκτυα μεταφοράς, ενέργειας, τηλεπικοινωνιακών και άλλων υποδομών, άγνωστων για απομεμακρυσμένα κτίρια.  Βρίσκονται κοντά στα κέντρα των πόλεων, τα οποία επίσης χρειάζονται επειγόντως αναβάθμιση, δεδομένου ότι η «αποκέντρωση» με τον τρόπο που τελικά πραγματοποιήθηκε ήταν τερατώδες σφάλμα αφού οι χρήσεις που απομακρύνθηκαν δεν αντικαταστάθηκαν από άλλες και σε συνδυασμό με τη φορολογία και άλλους παράγοντες, οδήγησε στην εγκατάλειψη και ερημοποίησή τους.

Σήμερα όταν στην Ευρώπη μιλούμε για κατασκευές, εννοούμε κυρίως την ριζική ανακαίνιση ή ανακατασκευή υπαρχόντων κτιριακών όγκων, και όχι υποχρεωτικά την κατασκευή νέων. Γι΄αυτό στις Βρυξέλλες έχει στηθεί μια πραγματική βιομηχανία παραγωγής Οδηγιών και Συστάσεων για παρεμβάσεις στα υπάρχοντα κτίρια, πολλές από τις οποίες δυστυχώς αποτελούν εμπνεύσεις εκείνων που παράγουν και διαθέτουν στις αγορές τα ανάλογα προϊόντα ή υπηρεσίες. 

Κύριος στόχος λοιπόν εκ των πραγμάτων είναι ο εκσυγχρονισμός των υπαρχόντων κτιρίων. Όμως οι ιδιώτες αδυνατούν να ανταποκριθούν στο στόχο αυτό, για πολλούς λόγους:

Το υψηλό κόστος των τεχνικών παρεμβάσεων αυτών, που οι προδιαγραφές τους είναι μεταβλητές, η αποτελεσματικότητά τους αβέβαιη και η απόσβεση αδύνατη.

Η δραματική μείωση των εσόδων από την ακίνητη περιουσία και η κατάπνιξη κάθε προσπάθειας  αξιοποίησής της. Παράδειγμα η από μακρού κυοφορούμενη ρύθμιση για τις  βραχυχρόνιες (τουριστικές μισθώσεις), για τις οποίες έχουμε προειδοποιήσει ότι κάθε περιορισμός,  ποσοτικός, χρονικός, και κάθε μέτρο πρόσθετης φορολόγησης, το μόνο που θα καταφέρει είναι να οδηγήσει αποκλειστικά στην παρανομία και τη φοροδιαφυγή.

Η γενικότερη απαξίωση της ακίνητης περιουσίας, που οδήγησε ακόμη και στο νέο κίνημα «ΔΕΝ ΚΛΗΡΟΝΟΜΩ»!

Η συνεχής καθιέρωση πληθώρας άχρηστων τεχνικών πιστοποιητικών, βεβαιώσεων και επιθεωρήσεων που επιβαρύνουν τους ιδιοκτήτες, δημιουργώντας τους συνεχώς νέα προβλήματα και νέα γραφειοκρατία,  χωρίς να τους λύνουν το παραμικρό πρόβλημα.

Η εντατική υπερφορολόγησή της πέρα από κάθε μέτρο και λογική, κατά παράβαση του Συντάγματος που προβλέπει την ανάλογη (και όχι δήθεν «προοδευτική») φορολόγηση των πολιτών σύμφωνα με τις δυνάμεις τους, δηλαδή με τα εισοδήματά τους, και όχι τα πλήρως απαξιωμένα ακίνητά τους.

Οι πρόσφατες αποφάσεις του ΣτΕ όχι μόνον δεν θα λύσουν κανένα πρόβλημα, αλλά φοβούμαι ότι θα αποτελέσουν πρόφαση επαύξησης των φορολογικών βαρών, ιδιαίτερα όσων έχουν ήδη επωμιστεί δυσβάστακτα βάρη, όπως ακριβώς έγινε και με την τελευταία «μείωση» των αντικειμενικών αξιών.

Στην Επιτροπή αντικειμενικών αξιών αναζητούμε με αγωνία τις εμπορικές αξίες των ακινήτων. Πώς να τις βρεί κανείς, όταν μόνον με πωλητές και χωρίς αγοραστές, δεν υπάρχει κτηματαγορά στη χώρα μας; Όταν από «πολίτες» γίναμε όλοι «πωλητές» ακινήτων; 

Κι΄όμως υπάρχει κτιριακή ανακαίνιση στη χώρα μας, γιατί υπάρχει ένα σημαντικός παράγοντας που την κρατά όρθια: Η δυνατότητα διεξαγωγής της στη «γκρίζα ζώνη» της οικονομίας μας! Χωρίς άδειες, χωρίς γραφειοκρατία, χωρίς φόρους, χωρίς τιμολόγια, χωρίς ένσημα, αλλά και χωρίς τεχνικές προδιαγραφές! Γι’ αυτό το λόγο σε μια χώρα όπου δεν υπάρχει δυνατότητα άμεσων επιδοτήσεων των κατασκευών, το μοναδικό κλειδί είναι τα φορολογικά κίνητρα.  Η πολιτεία έχει κάθε λόγο και κάθε συμφέρον να βοηθήσει την κοινωνία και την οικονομία, με ουσιαστικές φορολογικές εκπτώσεις στο εισόδημα και στον ΕΝΦΙΑ, βασισμένες πάνω σε νόμιμα φορολογικά παραστατικά, πιστοποιημένες τεχνικές προδιαγραφές υλικών και εργασιών και νόμιμη και ασφαλισμένη απασχόληση.

Ελπίζω αυτά να εισακουστούν και να γίνουν κατανοητά εκεί που πρέπει, το ταχύτερο δυνατό. Αυτό θα ήταν το καλύτερο για όλους!