Οι δέκα αναγκαίες και κατεπείγουσες αλλαγές στη δασική νομοθεσία

Οι  δημόσιοι υπάλληλοι δασολόγοι, μέσα από τις διατάξεις του Δασικού νόμου έχουν αποκτήσει ένα τεράστιο αριθμό αρμοδιοτήτων. Είναι αρμοδιότητες που απέκτησαν με τις μεθοδεύσεις τους και τις προσφυγές τους στο ΣτΕ, μέσω των ψευδών  ισχυρισμών τους ενώπιον του, περί του μικρού ποσοστού δασοκάλυψης της χώρας (18%), κ.α., με τους οποίους  κατάφεραν να αποσπάσουν από την πολιτική ηγεσία  την αρμοδιότητα να καθορίζουν μόνοι τους την έννοια του δάσους και μάλιστα όχι με νόμο αλλά με π.δ., πράξη που είναι μη νόμιμη, με συνέπεια να έχουν χαρακτηρίσει ως δάσος το 71-73 % της συνολικής επιφάνειας της χώρας..

Γιατί όμως επιμένουν να χαρακτηρίζουν ολόκληρη τη χώρα ως δασική έκταση;  

Η απάντηση είναι οτι ο χαρακτηρισμός αυτός οποιασδήποτε έκτασης τους παρέχει αυτόματα τις ακόλουθες αρμοδιότητες :

1. Το Συμβούλιο Ιδιοκτησίας Δασών είναι το μόνο διοικητικό όργανο, που μπορεί να αναγνωρίσει σε ιδιώτη,  ότι του ανήκει κάποιο τεμάχιο από την ανωτέρω επιφάνεια του 71%, επειδή λόγω αυτού του χαρακτηρισμού αποτελεί ιδιοκτησία του Κράτους, ενώ τα δικαστήρια αδυνατούν για αυτό, επειδή λογω του χαρακτηρισμού τους ως δάσους, είναι υποχρεωμένα να αξιώνουν την προσκόμιση του ΤΑΠΙΟΎ-σουλτανικού συμβολαίου-που δεν υπάρχει και επί πλέον μια 20ετία για  την τελεσίδικη δικαστική απόφαση.

 Ούτε Αρεοπαγίτες να ήταν !

2. Επί όλης αυτής της έκτασης μέσω των αποφάσεων του ΣΤΕ., έχουν απαγορεύσει την αλλαγή της χρήσης, εκτός των μεγάλων τουριστικών επενδύσεων , που επιτρέπεται να εγκατασταθούν ακόμη και σε καθαρά δάση, εφόσον η έκταση του Δάσους, που αποτελεί ιδιοκτησία τους,  είναι  μεγαλύτερη των 500 στρεμμάτων- με τρίχες θα  ασχολούμαστε -.

Όμως για να ξεκινήσει η εξέταση της αιτήσεως τους των ως άνω Επενδύσεων, πρέπει να  εγκρίνει η Ιεραρχία της Δασικής Υπηρεσίας την αλλαγή της χρήσης, εφόσον όμως διαπιστώσει,   ότι  υφίσταται εξαιρετικός λόγος, με τον οποίο εξυπηρετείται το Δημόσιο Συμφέρον, η Εθνική Οικονομία και η Τοπική και επιπροσθέτως,  ότι δεν υπάρχει άλλη θέση, στην οποία δύναται να εγκατασταθεί  η Επένδυση! 

Απέκτησαν δηλαδή με τον Δασικό Νόμο και διδακτορικό Οικονομολογίας!

Φυσικά καθόρισαν με τις διατάξεις του δασικού νόμου και τους όρους δομήσεως κτιρίων επί του 71-73% της συνολικής επιφανείας της χώρας.

Ούτε Χωροτάκτες να ήταν ! 

Εδώ βλέπεις τι μπορεί να κάνει μια υπηρεσία του Ελληνικού κράτους, η οποία φρόντισε να μην ελέγχονται οι νομοθετικές της προτάσεις από την αρμόδια διεύθυνση του Υπουργείου Περιβάλλοντος.

3. Απαγόρευσαν την αδειοδότηση όλων των Βιομηχανικών  και Βιοτεχνικών Μονάδων,  οι οποίες χρειάζονται μεγάλες εκτάσεις ή δεν επιτρέπεται να εγκατασταθούν εντός πόλεων, όχι μόνο επί του ανωτέρω 71-73% , αλλά επί του συνόλου της επιφάνειας της χώρας, η οποία ευρίσκεται εκτός των σχεδίων πόλεων και οικισμών!

Είναι χαρακτηριστική η μελέτη της Εθνικής Τράπεζας, για την τουριστική Ανάπτυξη της χώρας, η οποία κακώς  απαγορεύεται από τον δασικό νόμο, όπως αιτιάσεων του περί ιδιοκτησίας, οι συντάκτριες της οποία ερεύνησαν σε βάθος και τα Αρχεία του Ελληνικού Κράτους.

Απαγόρευσαν δηλαδή της Οικονομική ΑΝΑΠΤΥΞΗ της Χώρας, όπως τονίζει και  στην Έκθεση του 2020 η ΚΟΜΙΣΙΟΝ.

4. Αποκρύπτουν  την υποχρέωση τους να εισηγηθούν στον υπουργό την εφαρμογή των πρόσφατων αποφάσεων του ΣΤΕ για την εξαίρεση από τους Δασικούς χάρτες των εκτάσεων του περιλαμβάνονται στους χάρτες του ΟΠΕΚΕΠΕ, στους κτηματολογικούς καταλόγους του υπουργείου Γεωργίας, των εκτάσεων που περιλαμβάνοντα στα καλλιεργητικά μητρώα και την υποχρέωση της  διευθύνσεως Δασών και  την αυτεπάγγελτη διόρθωση των Δασικών Χαρτών με τον αποχαρακτηρισμό των ανωτέρω εκτάσεων ως δασικών, με συνέπεια να παραμένουν όλες αυτές οι ιδιοκτησίες ως δημόσια περιουσία και οι ιδιοκτήτες τους , όχι μόνο να μην μπορούν πλέον να επιδοτούνται, αλλά να πρέπει να επιστρέψουν και όσες εισέπραξαν προσαυξημένες  με τα πρόστιμα.

Αντί για αυτό οδήγησαν την πολιτική ηγεσία- που έχει και αυτή τεράστια ευθύνη-,  στην απόφαση για υποβολή ενστάσεων εκ μέρους των ιδιοκτητών των ανωτέρω εκτάσεων, των οποίων δεν άρχισε καν η εξέταση, ένα χρόνο μετά τη λήξη της υποβολής τους και τρία χρόνια από την ισχύ του σχετικού νόμου. Ενστάσεις που ανέρχονται σε 400.000 και όπως απέδειξε η ολομέλεια των δικηγορικών συλλογών της Κρήτης, θα χρειαστούν 10  χρόνια για να ολοκληρωθούν!

5.  Να αποφασίσουν για την περιβαλλοντική αδειοδότηση έργων και δραστηριοτήτων του Ν.4014/2011, άρθρο 5. « 1. Γνώμη της δασικής υπηρεσίας απαιτείται μόνο για τα έργα τα οποία χωροθετούνται σε δάση, δασικές και αναδασωτέες εκτάσεις, άλση και πάρκα και, εν γένει, σε εκτάσεις εκτός εγκεκριμένων σχεδίων πόλεων, εκτός ορίων οικισμών και εκτός οργανωμένων υποδοχέων παραγωγικών δραστηριοτήτων, όπως Περιοχές Οργανωμένης Ανάπτυξης Παραγωγικών Δραστηριοτήτων (ΠΟΑΠΔ), Περιοχών Ολοκληρωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης (ΠΟΤΑ), Επιχειρηματικών Πάρκων, κατά την έννοια του Ν. 2012/2011, ΠΑΡ 3,4,5.». Στην πράξη όμως από τα δάση η αρμοδιότητα επεκτάθηκε στο σύνολο της εκτός σχεδίου πόλεων και οικισμών έκταση της Ελλάδας !

« 2.   Έγκριση της αδειοδότησης από το σύνολο της ιεραρχίας ! Η αδειοδότηση κάθε επάνδυσης στη χώρα, πρέπει να εγκρίνεται από το σύνολο της ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ της δασικής υπηρεσίας ( σ.σ. από όλα τα γρανάζια της ! Απαιτούμενο χρονικό διάστημα 2 χρόνια)».

Απόφαση 1649/2014/ΦΕΚ 45, άρθρο 3. « Σε περίπτωση που από την υποβληθείσα πράξη χαρακτηρισμού προκύπτει ότι το έργο ή η δραστηριότητα θα υλοποιηθεί σε έκταση που διέπεται από τις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας, ή σε περίπτωση απουσίας πράξης χαρακτηρισμού, θα τηρούνται τα ακόλουθα:

α) Για έργα ή δραστηριότητες Α1 υποκατηγορίας: Κατά τη διαδικασία διαβούλευσης επί της Μ.Π.Ε. (σύμφωνα με τα άρθρα 3 και 19 του Ν. 4014/2011), διαβιβάζεται από ένα αντίτυπο της Μ.Π.Ε. στο(α) αρμόδιο(α) Δασαρχείο(α) καθώς και στην αρμόδια Δ/νση της Ειδικής Γραμματείας Δασών. Το(α) αρμόδιο(α) Δασαρχείο(α) με βάση τα στοιχεία της Μ.Π.Ε. καθώς και κάθε άλλο διαθέσιμο στοιχείο που κατέχει, γνωμοδοτεί προς την αρμόδια Δ/νση της Ειδικής Γραμματείας Δασών, για τα σχετικά θέματα αρμοδιότητας του(ους) και ειδικότερα για θέματα σχετικά με τη μορφή και το ιδιοκτησιακό καθεστώς, που διέπει την εξεταζόμενη έκταση καθώς επίσης δύναται να προτείνει περιβαλλοντικά μέτρα, όρους και περιορισμούς προκειμένου να αξιολογηθούν στη σχετική Α.Ε.Π.Ο.

Η εισήγηση του (των) Δασαρχείου(ων) υποβάλλεται ΙΕΡΑΡΧΙΚΩΣ με διατύπωση γνώμης και από τις ιεραρχικά υπερκείμενες υπηρεσίες εκείνης που εισηγείται.

Η αρμόδια Δ/νση της Ειδικής Γραμματείας Δασών με βάση και την παραπάνω γνωμοδότηση διατυπώνει τις τελικές απόψεις της επί της Μ.Π.Ε. − προς την περιβαλλοντική αρχή του Υ.Π.Ε.Κ.Α.».

Όλα τα παραπάνω τα επέτυχαν οι δασολόγοι, με τον ισχυρισμό ότι η δασοκάλυψη ανέρχεται στο 18% της χώρας ενώ όλοι τους γνώριζαν από το 1985 τα «Αποτελέσματα Πρώτης Απογράφης Εθνικών Δασών», την ολοκλήρωση της Απογραφής των Ελληνικών Δασών, την οποία εξέδωσε  σε βιβλίο η  Διεύθυνση Δασών το 1992, σύμφωνα με την οποία η δασοκάλυψη ανέρχονταν στο 49,3 % και οι Βοσκότοποι στο 18% που έχουν χαρακτηριστεί και αυτοί δάσος, δηλαδή σύνολο 61,3%, όσο δηλαδή καθορίζει και η υπουργική απόφαση του κ. Σωκρ. Φάμελλου βλπ. εργασία του επί τιμή αντιπρόεδρου του ΣΤΕ κ. Σοφ. Χαραλαμπίδη.

6.  Να αποφασίζουν εν λευκώ για την αδειοδότηση Ανεμογεννητριών και των Φωτοβολταϊκών κατ΄ αποκλειστικότητα και χωρίς καμία  απολύτως δέσμευση, πέραν από την γνώμη τους.

Συνέπεια των οποίων είναι οι άδειες να χορηγούνται κατ αποκλειστικότητα στις μεγάλες εταιρείες, αφού οι πολίτες ή οι μικρές επιχειρήσεις, δεν μπορούν να επωμιστούν τα έξοδα, στα οποία πρέπει να επιβληθούν, χωρίς τη βεβαιότητα της έγκρισης των αιτήσεων τους, αφού για  αυτές δεν υπάρχουν κανόνες οι οποίες να δεσμεύουν τους υπαλλήλους για την έκδοση τους, με συνέπεια να απορρίπτουν κατά το δοκούν κάθε αίτηση, χωρίς καμία ευθύνη.

ΔΕν υπάρχει καμιά άλλη κατηγορία δημοσίων υπαλλήλων της Ελλάδας  με τόσο καθοριστικές αρμοδιότητες, της οποίας οι αποφάσεις τους να μην μπορούν να ελεγχτούν από οποιαδήποτε άλλη αρχή!!!

Γιατί  θέλουν οι δασικοί να ασκούν όλες αυτές τις αρμοδιότητες;  

α. άλλοι για την επαύξηση του imperium τους στην κοινωνική ζωή της χώρας,

β. άλλοι για την ικανοποίηση της πολιτικής/κομματικής τους ιδεολογίας,

γ. άλλοι για την αύξηση των μισθών τους, μέσα από συμμετοχή σε επιτροπές, συμβούλια κλπ διαδικασίες, που επιβάλει η τεράστια γραφειοκρατία που οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει,

δ. άλλοι κατά την πρακτική του Δασάρχη στην Κρήτη, για να εκβιάζουν τους πολίτες για να τους αναγνωρίσουν την ιδιοκτησία τους, μέσω της συναίνεσης του ή της παρεμπόδισης της συνεδρίασης της επιτροπής, για τον  αποχαρακτηρισμό της ιδιοκτησίας τους από δάσος/δασική έκταση.

Οι απεριόριστες και ανέλεγκτες αυτές υπερεξουσίες των δασολόγων συνιστούν έναν πραγματικό εθνικό κίνδυνο, που θίγει καταστροφικά την Εθνική μας Οικονομία, και γι΄αυτό πρέπει να πάρουν ένα άμεσο τέλος. Αυτό επιβάλλει το συμφέρον της κοινωνίας, των πολιτών αλλά και του Κράτους Δικαίου.

Συγκεκριμμένα πρέπει επειγόντως να δρομολογηθούν οι εξής νομοθετικές και διοικητικές ρυθμίσεις:

1.Να αποσυρθούν άμεσα όλες οι αγωγές με τις οποίες οι Διευθύνσεις Δασών διεκδικούν τις ιδιοκτησίες των πολιτών με μόνη δικαιολογία τον χαρακτηρισμό τους ως δασικών ενώ σύμφωνα με τον νόμο 4685/2020 δεν είναι.

2.  Να ζητηθεί από εταιρία που διαθέτει τη σχετική τεχνογνωσία, να συντάξει τις προδιαγραφές των εργασιών με τις οποίες  τα γραφεία Τοπογραφικών  Μελετών, θα αναλάβουν την εργασία της διαγραφής από τους Δασικούς Χάρτες όλων των εκτάσεων που ο νόμος Χατζηδάκη καθορίζει ως μη δασικές.

3. Να ενταχθούν αυτόματα στους Χάρτες του ΟΠΕΚΕΠΕ, ως βοσκήσιμες γαίες όλες οι εκτάσεις , οι οποίες σύμφωνα με τα ανωτέρω στοιχεία του υπουργείου Γεωργίας χαρακτηρίζονται βοσκότοποι, λιβάδια κλπ

4. Να ζητηθεί από τη Διεύθυνση Νομοθετικού Έργου η σύνταξη σχεδίου νόμου, ο οποίος θα καθορίσει τις επιτροπές που θα αποφασίζουν κατά πόσον μια έκταση η οποία σύμφωνα με τον ανωτέρω  νόμο δεν είναι Δασική, η οποία όμως δεν συμπεριλαμβάνεται στους χάρτες και τα διαγράμματα του υπουργείου Γεωργίας.

5. Να καταργηθούν τα Συμβούλια Ιδιοκτησίας Δασών και επί διεκδικήσεως δασών και δασικών εκτάσεων να ακολουθείται η υφιστάμενη νομοθεσία.

6. Να καταργηθούν οι ρυθμίσεις σύμφωνα με τις οποίες, πρέπει να αποφασίζει το σύνολο της Ιεραρχίας των Δασικών Υπηρεσιών, εάν οι ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ( τουριστικά καταλύματα ),  οι οποίες επιτρέπεται να εγκατασταθούν σε δάση και δασικές εκτάσεις εξυπηρετούν την Εθνική Οικονομία και να αντικατασταθεί  αυτή η έγκριση από την έγκριση της αρμόδιας Διεύθυνσης του υπουργείου Ανάπτυξης.

7. Να καταργηθούν οι διατάξεις, που προβλέπουν  την γνώμη ή την έγκριση της δασικής υπηρεσίας  για την έγκριση κάθε τροποποιήσεως  Επενδύσεων και κάθε  Έργου, τα οποία   έχουν αδειοδοτηθεί ή λειτουργούν εντός εκτάσεων οι οποίες έχουν  καθοριστεί για την υποδοχή  τους.

8. Να επιτραπεί η εγκατάσταση Ξενοδοχείων σε όλες τις εκτάσεις που ήταν ή είναι χορτολιβαδικές  και βοσκότοποι, τόσο ιδιωτικές  όσο και κρατικές, καθώς και η έκδοση οικοδομικών αδειών σε αυτές τις εκτάσεις σύμφωνα με τις εκτός σχεδίου διατάξεις, για μία πενταετία από σήμερα και σύμφωνα με όσες δεσμεύσεις περιλαμβάνονται  στο άρθρο 49 του ν. 998/79   περί τουριστικών εγκαταστάσεων. 

 9. Να προωθηθούν με συνοπτικές διαδικασίες, οι διαδικασίες επέκτασης των σχεδίων πόλης καθώς και η δημιουργία νέων οικισμών  μέχρι τουλάχιστον διπλασιασμού της υφιστάμενης οικιστικής γης σε κάθε νόμο και τριπλασιασμό της στις μειονεκτικές περιοχές.

10.. Να επιτραπεί η εγκατάσταση Επενδύσεων Βιομηχανίας και Βιοτεχνίας σε όλες τις εκτάσεις που δεν είναι χαρακτηρισμένες ως Δάση ή που είναι χαρακτηρισμένες ως ΝΑΤΟΥΡΑ ή ΡΑΜΣΑΡ σύμφωνα με τα ειδικότερα ισχύοντα για αυτές τις περιοχές  και για μια πενταετία, χωρίς καμία δέσμευση από τις ισχύουσες διατάξεις.

*Ο Δημήτριος Κοτσώνης είναι Πολιτικός Μηχανικός ΕΜΠ και

Πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Ιδιοκτητών Αγροτικών Ακινήτων

Τηλ. 6937406308, 6944737208, 2108065964

Dimitrioskotsonis40@gmail.com